VERZAMELD IN NACHTELIJKE WANDELINGEN MET HONDJE PANTOUFLE

 

Wie op een berg woont, kan alles in het dal overzien, dalbewoners zien helaas niets van wat op die berg gebeurt.

 

Aan de grenzen van de waanzin: schilderen met licht in meerdere talen. De verschillende soorten symboliek, de mathematiek en de emotionele kleuroverdracht. Een veelvoud van talen (twee of meer) laat de toeschouwer snel verdwalen en geeft de illusie van magie bij de beschouwer.

 

Als alles democratisch opgelost moet worden, is democratie de nieuwe dictator.

 

Als de Oosterse verlichtings-filosofie is verworden tot een wijkplaats van de individualiteit, een schuilplaats voor de individu, zodoende het beeld bevestigend dat er zoiets als een geest zou bestaan, heeft diezelfde denkwijze geen bestaansrecht meer, anders dan een volgend „isme“; in de lange rij denkmethodes die ons minder alleen zouden moeten laten voelen. Hetgeen, uiteraard, een onmogelijke zaak is.

 

Als een paardebloem tussen de struiken wortelt, worden zijn stelen eens zo lang.

 

Als je het goed beschouwt, is intuïtie de beste manier van je hersens gebruiken. Dat je niet bewust weet waar oplossingen vandaan komen, betekent nog niet dat je er niet over nagedacht hebt.

 

Analogie van de schilderkunst: het leven is net een schilderdoek, met elke penseelstreek wordt het een ander schilderij, het doek blijft hetzelfde. 

 

Bedenk: alle mensen zijn gelijk en niet sommigen gelijker dan anderen. Dat de hufters en ASO's dit niet beseffen toont alleen maar het falen van de maatschappij aan, niet het ongelijk van voornoemde sufferds. Die weten immers niet beter. 

 

De enige verplichting van het leven is zichzelf in betekenis om te zetten. In welke vorm dan ook. Of door middel van welk voertuig dan ook. Dat is haar enige doel, zelf heeft ze geen betekenis maar is ze een staat van zijn.

 

De fysici zijn het eens: aangezien tijd niet lineair is, is het reizen in die tijd onmogelijk. Begrip van deze paradox is noodzakelijk voor het uitsluitend bestaan van het hier en nu. Voor alle anderen blijft het paradijs én de eeuwigheid gesloten.

 

De idee, dat het ware geheim van het leven gevangen zou kunnen worden, enkel en alleen door het te benoemen, moet naar het rijk der fabelen worden verwezen.

Op die manier wordt de èchte wijsbegeerte door relativisme - met al haar beperkingen van dien - verdrongen.

 

De Steen der wijzen heet in het Engels "the Philosopher's Stone". Dat geeft een heel andere benadering. Waar de wijzen de steen onderzoeken, laten filosofen de steen immers liggen.  

 

De zwakte van ons systeem. 
Vrijheid van vereniging houdt natuurlijk op, als die vereniging een vereniging van kwaadwillenden is. Vrijheid van godsdienst houdt op als diezelfde godsdienst pretendeert het enige, ware geloof te zijn. Dan is de vrijheid voor de één de gevangenis voor de ander. Vrijheid van meningsuiting houdt per definitie op als je wezenlijk bedreigende taal naar een ander gaat uiten. Vrijheid is vooral een weten (én kennen) van je eigen grenzen, zo blijkt maar weer.

 

Een Athener, onder de indruk van de armoede waarin Diogenes leefde, vroeg hem:

‘Waarom geven mensen aan bedelaars en niet aan filosofen?“

Diogenes dacht even na en antwoordde: “Omdat ze zich kunnen indenken dat ze op een dag kreupel of blind zouden kunnen worden, maar nooit dat ze een filosoof zouden kunnen zijn.“

Dit is een ingenieuze manier om te zeggen dat naastenliefde wordt geïnspireerd door egoïsme. Er is alleen een gebrek aan mededogen en een eeuwig aanwezige (overigens volkomen natuurlijke) (doods)angst. Hij zegt eigenlijk: "Ieder mens is uiteindelijk een egoïst!".

 

Een gedachte: uitgaande van de "Big Bang" theorie moet het dus zo zijn dat alles - in welke vorm dan ook - in ons universum gelijke oud is. Uw bouwstenen zijn dus net zo oud als, zeg maar, de bouwstenen van Proxy Centauri, onze dichtstbijzijnde ster. Ik heb het natuurlijk niet over die tijdelijke verzamelplaats van deeltjes die uzelf nu eenmaal bent, maar over die deeltjes afzonderlijk.  

 

Een lugubere grap:

kunst is een product van de cultuur, cultuur de vijand van de beschaving. Een cultuurmens ziet wat hem geleerd is te zien, of wat hij verkiest te zien, een kunstenaar ziet waar hij/zij naar kijkt.

 

Een mens kan slechts dat zien wat zijn hersens kunnen bevatten.

 

Een pad is slechts een plek waar al eerder een ander heeft gelopen.

 

Eeuwigheid is de grens van uw bevattingsvermogen, niet een lineaire interpretatie van tijd.

 

Elke verplaatsing van energie kost een gedeelte van diezelfde energie. De weerstand van het onderwerp van verplaatsing via welke, bepaalt hoeveel die verplaatsing aan energie kost en hoelang die verplaatsing duurt.

Derhalve: tijd is niet een liniaal maar de weerstandsfactor van het onderwerp via welke de transitie plaatsvindt.

 

Er zijn twee vormen van overtuigen: de methode om een ander te overtuigen in wat hij zelf moet gaan geloven van jou (de politieke methode)(ook wel retor - van retoriek - genaamd) en parrhèsia, het vrij uitspreken van de waarheid zoals die in jou zelf bestaat. Waarbij het niet uitmaakt of een ander het gelooft of niet, dat is immers zijn zaak, als het maar in jou existeert. Het verschil eigenlijk tussen een kunstje en KUNST!  

 

Gevonden door een vriend en aan mij toegestuurd!
Komt ie: De expert ziet voortdurend andere dingen, de kunstenaar ziet de dingen plotsklaps anders. Contextualiseren is een kunst en een kunde. Voor kunde is kennis van het onderwerp nodig en de passie om alles te willen doorgronden. Voor kunst is volledige aanwezigheid nodig om dingen ook anders te kunnen en willen zien. Voor kunde moet je durven leren, voor kunst moet je leren durven. Nooit ben ik het hartgrondiger met een stelling eens geweest.

 

Grenzen zijn niet gemaakt om anderen buiten te sluiten maar om U binnen te houden. 

 

Het echte probleem is natuurlijk dat, omdat er enkel een hier en nu bestaat, de toekomst nooit zichtbaar voor ons zal worden. Dat die verscholen ligt in de paradox, de enige existentie van het bestaan, is voor de meesten van ons al niet te bevatten, laat staan nauwelijks voor anderen te openbaren. Dat zich daar de geboorteplaats van Zen bevindt, is evident. Daar Zen en het GAIA-begrip een en dezelfde zijn, is het helder dat beide begrippen dan ook niet duidbaar zijn.

 

Het grote misverstand verklaard: het cadeau is medeleven. Groter dan liefde. Liefde is hard en droevig, een koud, wreed en oud woord. Scherp als een mes, stomp als een botte bijl. Medelevend is de ander zien in zijn/haar leven. Daarom is medelijden slecht. Mede-levend is de sleutel tot zijn. Doe niets, geef niets, neem niets. Wees alleen medelevend. Pas dan laat je een ander in zijn waarde.

 

Het heeft niet zoveel zin om te zoeken naar nieuwe waarden, als je de oude niet eens kent. Het wezen van vooruitgang zit diep begraven onder kennis.

 

Het poldermodel: als politieke correctheid de menselijke neiging tot waarheidsvinding verdringt. De oorlog tussen parrhesia en retor.

 

Het wordt niet begrepen door het merendeel der mensheid, dat het niet de tijd is die verstrijkt, maar het individuele leven. Dat tijd juist niet de meetlat is waarlangs je je ontwikkelt, waarlangs je leeft. Tijd is niet een rivier maar jijzelf bent het water, stromend van bron naar zee, een eigen spoor trekkend door het statische land dat tijd heet. Om daarna weer terug te keren als regenwater voor een nieuwe reis.

 

Idealen zijn lastig voor diegenen die ze hebben, maar nog veel lastiger voor hen die er niet in geloven.

 

Ieder mens leeft in een grot, verborgen achter een schijnbaar ondoordringbare muur van mist, waarin alleen hij existeert. Af en toe dringt er een vaag signaal tot hem/haar door vanuit een andere grot en dan tracht men elkaar tastend te benaderen. Door onbekendheid echter, of anders ook wel door onbegrip, wordt hij belaagd door angst en onzekerheid die het gevolg zijn van dit isolement. Excavement, door de bewoner ervaren als een identiteitscrisis en bereikt door gegronde introspectie, kan een eind aan deze schijntoestand maken en inzicht verschaffen in de werkelijke realiteit.

 

In plaats van de 10 geboden: de 3 G's

Geloven mag 

Goden bestaan niet

Gedachten zijn vrij

Meer heeft u niet nodig.

 

In tegenstelling tot wat men altijd beweert: you always walk alone.

 

Je eigen vrijheid houdt daar op waar je die van anderen beperkt, maar soms moet je iemands vrijheid beperken om de persoon in kwestie duidelijk te maken dat hij jouw vrijheid beperkt

 

Kennis is elke dag iets nieuws leren
Wijsheid is elke dag iets loslaten.

 

Kunst is licht te dragen maar zwaar te verteren.

 

Mensen met een obsessie herscheppen, in hun poging hun eigen Χαος te duiden, de chaos (het niets waaruit alles ontstaat) van anderen. Dit is de ware betekenis van Kunst met een grote K. En de enig wezenlijke vooruitgang die de Mensheid kent. Ik troost me met de gedachte dat ik zo'n schepper ben.

 

Om te onthouden: er bestaat geen enkel ander moment dan ditzelfde moment dat u dit zit te lezen. Dit niet willen geloven, creëert klokken, goden en dictators.

 

Uitbreiding van een stelling. Waar de evolutie succes heeft met de best aangepasten (aan hun omgeving) die zich vervolgens zullen reproduceren, is het brein juist gebaat bij de slechtst aangepasten, de anarchistische denkers die wars van de geldende norm hun ideeën kunnen ontwikkelen en poneren. Of (?): de omgeving van het brein is aan heel andere wetten gehouden en gebonden dan de omgeving van een/het individu. Breinen floreren tegen de verdrukking in. Misschien is de geboorte van de paradox én van de Kunst wel in deze tegenstelling te vinden. Duidelijk is dat deze beide met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kinderen zijn van het onaangepaste brein.

En dan zeg ik het nog voorzichtig.

 

Veel mensen wonen in steden, veel mensen wonen in dorpen, veel minder mensen wonen in de vrije natuur, heel veel mensen wonen in eenzaamheid, slechts enkelen wonen in zichzelf

 

Vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting houdt op te bestaan zo gauw diezelfde vrijheid de vrijheid van anderen beperkt. 

 

We zullen het bestaan alleen als zinvol ervaren, wanneer we hebben ingezien dat het zonder doel is, en we kennen het „geheim van het universum“ alleen, wanneer we ervan overtuigd zijn dat we er helemaal niets over weten.

 

Wie bang is voor de valken kan maar beter geen muis zijn

 

Wie de gemakkelijke weg van plaatjes en verhalen uit de geschriften - in zijn hoogmoed - heeft verlaten, komt voor een pad bergopwaarts te staan dat vrijwel onbegaanbaar is.

Toch zal het pad geëffend worden door inzicht en vertrouwen.

 

Wie vist in troebel water weet nooit wat ie aan de lijn krijgt.

 

Wie zijn eigen god creëert, wordt automatisch vanzelf een slaaf. Daarom is hij die zich aanpast aan de zelfgecreëerde maatschappij niet karaktervol, maar juist karakterloos.